Wordt je geconfronteerd met triggers? En voel jij je geroepen om je te mengen in een discussie over wel / niet?
Hoe je de wereld ziet, is hoe je hem ervaart
Deze gescheidenheid, de splitsing tussen de verschillende “kampen”, is een reflectie van een splitsing in jezelf. Want wanneer je jezelf onvoorwaardelijk accepteert, zoek je geen goedkeuring van anderen meer en voel je geen behoefte om een ander te overtuigen van jouw gelijk.
Een trigger is namelijk niks anders dan jouw waarschuwingssysteem, die jou bewust wil maken van de beperkende overtuigingen die je nog in je onbewuste meedraagt en veroorzaakt zijn door wonden die nog niet geheeld zijn.
Zo was voor mij de QR-code en vooral de manier waarop deze gepresenteerd werd, een enorme trigger die me terugleidde tot het punt dat ik als brugklasser uitgesloten werd van de populaire groep uit mijn klas, vanwege mijn kleding- en mijn vriendenkeuze.
De groep gaf destijds als reden voor mijn uitsluiting, dat ik er niet bij wílde horen, want anders zou ik mezelf wel hetzelfde kleden als zij en niet met mijn vriendinnen om willen gaan, omdat zij raar waren en er niet leuk uitzagen.
Hierop gaf ik het antwoord, dat als ik mijn eigen kledingstijl niet mocht bepalen en mijn beste vriendinnen moest opgeven, ik absoluut geen reden zag waarom ik bij hun zou wíllen horen.
Waarmee ik mijn lot van jarenlange uitsluiting bezegelde en ik voor mijn vrije meningsuiting beloont werd met pesterijen.
Al deze emoties kwamen bij mij weer naar boven, door manier waarop de QR gepresenteerd werd alsof het onze grootste stap naar vrijheid was. Maar wel met de duidelijke boodschap dat als je niet conformeert, je jezelf buitensluit en alle ellende die je over je heen zal krijgen, aan jezelf te danken hebt. Een retoriek die ik ken van pestkoppen, waarmee ze voor zichzelf goedpraten waarom ze anderen pesten.
Hierdoor realiseerde ik me iets heel belangrijks: Deze discussie is een symptoom van iets dat diep in onszelf zit. Het gemis van een gevoel van veiligheid. Iedereen wil zich veilig voelen, aan beide zijden van de discussie.
Wanneer ik blijf meedoen aan de discussie, hou ik de gescheidenheid in stand. Van twee partijen die tegenover elkaar staan. En hoe meer aandacht je geeft aan die dualiteit, des te meer die wint aan kracht. En dat is nou juist wat al eeuwen gebeurt en ons tot dit punt geleid heeft.
Volgens de wet van aantrekkingskracht (LOA) trek je aan waar je energie aan geeft. Energie volgt aandacht. Dus kan ik mijn aandacht beter richten op wat ik wel wil zien en ervaren. Voor mij is dat harmonie, vrede en eenheid.
En dan niet een eenheid die anderen buitensluit, want dat gebeurt in de wereld al genoeg. Maar een eenheid met alle verscheidenheid die er is.
Want iedereen mag gehoord worden. Iedereen mag gezien worden. Niemand heeft een hogere of betere positie bij God/Spirit dan anderen. Wij zijn allemaal lichtdragers.
Daar mogen we onszelf en anderen best wat vaker aan herinneren. Want als je in je kracht staat en je geeft ruimte aan anderen om in hun kracht te staan – onvoorwaardelijk! – creëer je ruimte voor iedereen. Wanneer niemand bang hoeft te zijn voor uitsluiting, voed je de vrijheid, de harmonie en saamhorigheid.
Daar wil ik mijn energie in steken. Wie doet er mee?
*Een trigger is jouw waarschuwingssysteem die je bewust wil maken van de beperkende overtuigingen die je nog in je onbewuste meedraagt en veroorzaakt zijn door wonden die nog niet geheeld zijn.
Door jezelf te confronteren met de oorsprong van dat diepgewortelde gevoel van onveiligheid, kan je het uit de weg ruimen. Want waar je eens zo bang van was, als kind, is nu niet meer van toepassing. Je bent niet meer dezelfde als toen. Je bent veilig!
Dit vind je wellicht ook interessant: Veiligheid of Zekerheid? en wanneer je oud zeer wilt opruimen, kun je een Cord Clearing doen.
